Acısıyla, tatlısıyla ilginç bir sene atlattık. Çok tat alamadık, evet. Bunun farkındayız. Ne çeşit baharatlar eksek de, ne türlü sürprizler katsak da o yemeklere bir türlü tat vermediler bu sene. Biz de tabağımızı yarım bırakmak zorunda kaldık.
Neden mi? Bunun için birçok şey sayabiliriz. Fakat söylemek istediğim şey şu ki; bu yemekler neden bu kadar tatsız oldu ve biz yine neden bu sene 'tam anlamıyla' aç kaldık?
Sorular çok öyle değil mi? Peki ya cevaplar niye yok? Yine bir sene bitti ve yine cevapsız kaldık. Yine yeni yıla önümüzü göremeden giriyoruz. Yeni nelerin çıkacağını bilemeden, hangi firmanın kaç paramıza göz dikeceğine karar veremeden. Sadece bunlar da değil. Artık oyun güzel olsa bile yapacağı çıkıştan da korkuyoruz. Beklentileri verememesinden, dolu hatayla beraber çıkmasından, ya da 2-3 gün sonra sunucuların çökmesinden.
Her şey iyi güzel, harika bir şekilde teknolojiden sonuna kadar faydalanıyoruz da, materyaller pek de öyle değil be hocam. PlayStation 4 çıkıyor çıkıyor alıyoruz, Xbox One çıkıyor alıyoruz. Yeni nesil, harika süper. Ama sonra değecek oyun bulamıyoruz 250 lira verelim.
Biri bunları durdurdun rica edeceğim.
Peki ya bu sene neler oldu? Bir sürü oyun geldi ve bakalım bu oyunların kaç tanesi bizleri gerçekten hayal kırıklığına uğrattı, kaçı beklenen ilgili göremedi.
Aslında zaten aklınızda olanları yazacağım buraya. Amacımız ise bunları bir daha görmek olsun, huzurlarınızda.
Assassin's Creed: Unity
Ne kadar heyecanlıydık öyle değil mi? Kapüşonlu arkadaşlarımızı bu sefer Paris'te göreceğiz diye ne kadar hevesliydik öyle değil mi? Özellikle beni tanıyan arkadaşlar, nasıl deli bir Assassin's Creed hayranı olduğumu bilirler. Ama görüyorsunuz ki Unity'i bu listenin ilk sırasına ben aldım. Ben.
Üzülerek alıyorum hem de.
O kadar güzel gösterdiler ki, o kadar gaza geldik ki. Assassin's Creed tarihinin en güzel oyunu olacak dediler, devrim yaratacak dediler. Sonra oyun bir çıktı.
Çıkamadı aslında.
Bakın oyun gerçekten güzel. Hikaye açısından kötü olsa da, oyunun geneli gerçekten iyi bir Assassin's Creed oyunu olduğunu gösteriyor. Fakat oyunun çıkışında oyuncuları karşılayışı, dolu hata ve sorun içermesi, sonrasında 50 GB'lık güncellemeler bekletmesi, beni bile sinirlendirdi.
2014'te bizi üzdün Arno. Ne yazık ki üzdün.
Destiny
Halo'nun yapımcılarının toplanıp da oluşturduğu Bungie adlı grup tarafından geliştirilen yegane MMOFPS oyunumuz. Yeni nesle geçişimizi kutlamak adına çıkartılan oyun. PS4 ve Xbox One gücüne güç katacağını umduğumuz, ama katamayan oyun.
Özellikle yazın yapılan oyun fuarlarında acayip şov yapmıştı bizlere Bungie. Oyun aslında gerçekten güzel görünüyordu. Konsol için bu kadar harika temaya sahip bir oyunun çıkması bizleri mutlu etmişti; yeni nesil konsol alacakları da heyecanlandırmıştı. Peki ya n'oldu?
Aslına bakarsanız şu an günlük 13 milyon oyuncusu var. Oyuncular deli gibi oynuyor. Fakat çok yüksek ihtimalle oynayacak başka oyun olmadığı için. Destiny hikaye açısından ne yazık ki hiçbir şey sunmuyor. Sunamıyor. Tamamen boş bir oyun olduğu konusunda herkes hem fikir. Beklentileri karşılayamaması üzücü; oyunun sürükleyici vardı halbuki.
Bir MMO'da hikaye olmazsa, o oyun olmamıştır zaten. Ne yazık ki, 2014'te bizi üzdün Destiny.
Watch Dogs
Reklam manyağı olduk Watch Dogs gösterildiğinde. Ubisoft bunu alışkanlık haline getirdi anlaşılan. Gösterip, gösterileni vermek için ızdırap çektirmek. Çok ayıp değil mi Ubisoft?
Deli gibi sloganlar attılar; Los Santos'u boş verin, Chicago'ya gelin dediler. GTA'ya şekil yaptılar. Ama sonra ne oldu peki? Şeklin babasını gördüler.
Kızgınım, çünkü gerçekten orijinal olan bir fikri batırdılar. Oyun çıkışında yine hatalarla ve optimizasyon sorunlarıyla çıktı, 1-2 ay oynandı ve daha sonra ortada Aiden diye biri kaldı. Hani bazı karakterler vardır, Geralt, Dante ya da Leon gibi; akılda yer ederler sonsuza kadar.
Aiden ne yazık ki onlardan değildi. 2014'te bizi üzdün Aiden, ne yazık ki.
The Evil Within
Shinji Mikami yapıyor dediler, bizi heveslendirdiler. Daha oyun çıkmadan korkmaya başladık; sonra dedik ki keşke çıkmasaydı. Çünkü oyunda korkmadık.
Sanat eseri olarak tanıtılan The Evil Within, ne yazık ki bekleneni veremedi. İnsanlar oyunun başında daha sıkılmaya başladı, birçok insan oyunun sonuna bile gelemedi ne yazık ki. Hatta editörlerimizden Barkın bile, oyunun üzerinde yarattığı daraltan atmosferine katlanamamıştı.
The Evil Within değil, bizi 2014'te Shinji Mikami üzdü.
Metal Gear Solid 5: Ground Zeroes
Solid Snake'in olduğu bir oyun kötü olabilir mi hiç? diye düşündük Ground Zeroes duyurulunca. Fakat bir dakika, bu bir oyun muydu? Biz demo sanmıştık.
Özellikle süresi açısından oyuncuları üzen, oynandığı zaman oyuncuya hiçbir şey katmayan Ground Zeroes da 2014'te bize üzen oyunlardan oldu. Sırf Phantom Pain'i göreceğiz diye aldık Ground Zeroes'u ve bir baktık ki oyunun tadını bile çıkaramamışız; çünkü oyun diye bizlere demo vermişler.
Bizi üzdün Snake, 2014'te bizi çok üzdün.
Titanfall
Muazzam görseller ve sürükleyici aksiyonuyla birlikte karşımıza çıkmıştı Titanfall. Unreal'ın yarıda bıraktığı mirası tamamlamak için geldiğini haber vermişti bizlere. Respawn gerçekten güzel bir iş çıkarmıştı. Multiplayer tadında, harika bir deneyimin habercisiydi bu oyun.
Ama ne yazık ki sadece bir süre öyle kaldı. Titanfall hızlı bir çıkış yaptı, çok konuşuldu; fakat kısa bir süre sonra oyuncu kaybı yaşadı. Şu an hala oyuncu sıkıntısı çekmekte ve oyuncularını geri kazanmak için gelinde geleni yapıyor.
Oyun kötü değil, fakat oyuncuyu içerisinde tutamayan belirli birkaç ögeleri var. Multiplayer tadında gerçekten şu an Titanfall'un üzerine yok; fakat insanlar yeni Unreal'ı mı bekliyor nedir? Şahsen ben deli gibi bekliyorum.
Üzdün 'sayılırsın' Titanfall. Azıcık üzdün.
Thief
Zamanın efsanelerindendi Thief. Bebeğimizdi. O su, ateş ve zehirli oklarıyla tanıdık Thief'i. Gölgelerde kaybolmasıyla tanıdık. Aradan 10 yıl geçtikten sonra yeni oyununu duyurdular, özellikle ben efsane heyecanlanmıştım.
Nitekim ben oyunu beğendim; fakat sebebi eski bir Thief oyuncusu olmam. Oyun ne yazık ki yeni oyunculara dost olmadı. Aslında eski oyuncular da oyunu pek sevmediklerini açıkladılar, fakat ne bileyim. Ben beğenmiştim yahu. Yazmayacaktım bunu buraya. Ama dayanamadım. Daha fazlasını bekliyordum tabii. Daha iyi bir hikaye, anlatım ve atmosfer bekliyordum. Fakat sadece stealth açısından zengin, boş bir oyunla karşılaştım.
2014 yılında sen de bizi üzdün Garret.
Castlevania: Lords of Shadow 2
Ah be Gabriel. Biz dedik sana Dracula olmak kolay diye. Koskoca bir efsane var, sen varsın. Gabriel ilk Castlevenia'da sevmiştik. Çok beğenmiştik. Fakat ne olduysa güç bu adamı değiştirdi. Adam bir anda modern dünyada, zamanda yolculuk eden bir Süper-man haline geldi.
Gereksiz hikayesi, kötü QTE'leri ve sıkıcı ilerleyişiyle özellikle Castlevania hayranlarını çok sinirlendiren oyun, ne yazık ki bekleneni veremedi ve çıkışından kısa mı kısa bir zaman sonra PUF oldu.
Bizi üzdün Gabriel, sen de üzdün.
Elder Scrolls Online
Bir MMO oyunu yapmak zordur elbet. Aslına bakarsanız bu sene MMO oyunlarıyla geçti. Warlords of Draenor olsun, Wildstar olsun, Elder Scrolls Online olsun... Ya da bu olmasın. Olamadı da zaten. Ne yazık ki beceremedi.
Kağıt üzerinde harika bir isme sahipti aslında; Skyrim'in multiplayer versiyonu! Fakat Zenimax ne yazık ki her iki taraftan da oyunu batırdı. Oyunun açık dünya ve RPG olması gerekiyordu; fakat Elder Scrolls Online oyuncuları belirli bir patikayı takip etmeye zorladı. Kötü hikaye zinciri, düşük temposu ve sadece 'öldür' kelimesinden oluşan görevleri ile Elder Scrolls Online ne yazık ki beklenenin %10'unu bile veremedi.
Bizi üzdü.
Battlefield: Hardline
Battfield 4 çıktı, 3.5 dedik. Bu da Battlefield 3.9 oldu herhalde. Diyecek pek bir şey bulamıyorum ben; büyük şov yaptılar ama çok fena patladılar.
Çünkü oyun resmen aynıydı. Sadece polis arabası vardı, hepsi bu.
***
Aman tanrım. Amma çok bizi üzen yapım varmış 2014'te. Biz neler atlatmışız, nelerle başa çıkmışız. Evet, 2014 kötü geçti, fakat 2015, özellikle yeni nesil konsollarında yükselişiyle harika geçecek gibi görünüyor.
Yani en azından öyle umuyoruz. Ama çok rica edeceğim, Ubisoft bu sene bir oyun çıkarmasın. Biraz dinlensinler, kafalarını toparlasınlar, ya da Valiant Hearts gibi sanata yönelsinler az.
Ezio'mun mirasını batırmayın gözünüzü seveyim.
